Dag 25 - We nemen de voorlift

Vandaag gaan we Thailand verlaten, maar voor we dat doen gaan we eerst nog even Soi 22 op om voor Irene een plekje te zoeken waar ze haar nagels kan laten lakken. Overal hoor je massage, massage, massage, en zie je manicure staan. Zelfs de nagellak staat klaar maar als je erom vraagt kan het niet. Waarom hebben ze in godsnaam een bord buiten hangen. Bij poging 10 is er eindelijk plek. Als Bolle haar nagels laat doen doe ik een anderhalve voet massage. De spanning voel je goed uit je benen gaan.

Op de weg terug lopen we langs fruit waar we onze lunch regelen, een dragon fruit en watermeloen. We worden aangesproken door taxi's of we naar het vliegveld willen, special price 500 baht. Nou mooi niet hea dat kan vele malen goedkoper als we zelf alles regelen met het openbaar vervoer. Na het bestellen van een Uber, wat in dit geval een normale taxi is worden we afgezet bij de metro. Een ritje van 62 baht. Het is één overstap van metro naar de skytrain. We nemen de skytrain als het begin van de trip in Thailand en zo sluiten we het ook af. 38 baht voor twee personen. Irene leert nu wel dat je niet eerst een tasje voor je moet houden als je door het poortje moet gaan. Tasje erdoorheen zelf, nog niet helemaal en dan zit je vast. Dat is even schrikken. Als ze twee blauwe plekken op haar heupen heeft weten we waar het van komt, kan er wel bij klein detail. Via de metro met de skytrain welke het ons 70 baht kost is het vliegveld zo bereikt. Uit het raam kijkend naar het Bangkok wat onder je door zoeft en is dit deel van onze reis afgesloten.

Op het vliegveld gaat alles gladjes, maar die douane stempel duurt wel lang. De rij schiet snel op maar als Irene eenmaal er door heen is moet ze toch wel heel erg hard rennen om het toilet te halen. Waarom zetten ze niet meteen in de omgeving na een wacht gebied een wc neer? De vlucht is een half uur vertraagd, daarna is het een snelle twee uur tot Singapore, wel wat turbulentie maar niet over te klagen. Met onze Netflix op de telefoons zijn we er voor we het weten.

We worden opgewacht door Dave, we mogen een paar dagen bij hem logeren en hij zegt zelf een super gids te zijn. Wij zijn benieuwd. Eerst nog onze stempel zien te krijgen. Wie zegt dat ze ons het land in willen. Qatar had een mega snelle douane met twee minuten was ik er doorheen, ik dacht dat het niet sneller dan dat kon. Nou wel dus, met nog geen minuut staan we op de backpacks te wachten en zien we Dave ons al opwachten. Door de deuren na het begroeten heeft Bolle haar legging niet meer nodig. Het vliegtuig en vliegveld van Bangkok waren nou niet bepaald warm. Ze trekt hem zo uit want haar korte broekje heeft ze toch nog aan. Een paar wenkbrauwen gingen wel op. Je mag zo kort wel dragen maar het is nou niet echt geheel gepast.

Met de taxi vliegen we naar Dave zijn huis, de 29e etage midden in Singapore, één metro halte van Orchard Road vandaan. Je pakt de lift tot in je huiskamer, je ziet het wel eens in films maar het is toch wel een hele rare gewaarwording. Wat een uitzicht zo 's avonds al, en overdag moet nog mooier zijn. Voor we het weten is het half twee. Een heerlijk bed, zacht met top kussens dat gaat lekker slapen worden. Je went na een tijdje aan bepaalde simpele dingen van Thailand. Je reet af te vegen met flinterdunne kaasrasp papier wat niet in het riool mag maar alleen in een afvalbak naast het toilet. "Dat is zo raar, je wc papier door het riool heen gooien" komt er vanuit de badkamer. Zoals ik al zei je went aan bepaalde simpele dingen. Voor we het weten is het half 2, er is hier 1 uur tijdsverschil met Bangkok. Veel te gezellig, Dave heeft omdat hij en Frank vandaag 12,5 jaar getrouwd zijn zelfs een taart! Ohh wat lekker zeg! Maar moeten we toch echt ons bed in. Wat gaat dit lekker liggen! Op de schaal van het martelwerktuig plank is dit een mega zacht bedje. Dat gaat een goede nacht worden!