Dag 15 - minivans... zucht...

Vanwege ons geweldigste matras wat tot nu toe het hardste was van alle slaapplekken in Azie tot nu toe zijn we prima op tijd wakker om opgehaald te worden door de minivan. Graag willen we langer blijven op verschillende plaatsen maar als een je groot deel van de bezienswaardigheden niet mag bewonderen vanwege een kans op infecties gaan we er ook snel doorheen. We hebben hier geen ontbijt bij de kamer dus we gaan tegenover het hotel een lekkere pannenkoek eten. Deze vullen altijd goed en dat helpt ons de dag doorkomen.

Om 5 voor acht staan we te wachten tot we worden opgehaald. Tot nu toe zijn ze allemaal stipt op tijd en we besluiten ook maar te bellen of het allemaal goed gaat (kwart over 8). Met 5 minuten zijn we er maar uiteindelijk komt hij om kwart voor negen aankakken. Hoe dan ook, we zijn onderweg. Elke minivan heeft wel wat, deze is te laat. We gaan met een pont over en deze staat goed vol. We passen er nog maar net op. Onze Duitse vrienden willen het liefste de auto uit maar dat kan niet. Als we aankomen bij het vasteland is deze vriendelijke race, postbode, taxi, belmiep meneer druk in de weer om een extra zakcentje bij te verdienen. In iets meer dan een uur zijn we gestopt om een pakket op te halen en weer te bezorgen, de rest van de minivan te vullen met mensen die naar bushaltes moeten, en een local die moet zeiken. Gelukkig besluit allerhande meneer dat het ook slim is voor het vullen van zijn tank op dit moment. Hij rijdt veilig, maar schiet nou eens op! We komen volgens de afspraak om half 3 op ons volgende paradijs aan. Dit gaat het niet worden zo.

Als hij eenmaal een stukje rijdt zonder te stoppen krijgen we onze 10 minuten pauze... Zucht... Een doos met cakejes gekocht tegen de trek en maar uitzitten. Aangekomen in Surat Thani waar onze boot naar Koh Samui niet vertrekt moeten we overstappen naar een nieuwe race meneer. Nu gaan we weer een stukje terug vanwaar we vandaan komen maar wel naar de pier. Het zou een directe verbinding zijn zonder overstappen... Ha.ha. Komen we daar dan echt om half 1 aan? Nee natuurlijk niet! Maar Bolle heeft één ding nu wel van haar buckelist af gestreept en dat zijn monsoon slagregens. Zoals verwacht zijn we te laat bij de ferry om Koh Samui om half 3 te bereiken dus we pakken die van een uurtje later. Ondertussen begint dat ding genaamd maag te protesteren en we halen een bak rijst met Thaise omelet. De ferry naar Samui ligt al te wachten dus gaan we aan boord onze verlaate lunch opeten.

Na deze dag zijn we dan eindelijk op Samui, maar omdat we dus later zijn zijn alle busjes voor het afleveren van mensen bij hun slaapplek al vertrokken. Het is half 4 en als we dit wel willen dan wordt het wachten tot half 6. Zo snel verliezen we ons geduld niet maar vandaag ben ik het. Een rit van 30 minuten voor 800 baht gaat er echt niet in. En voor 400 baht voor de shuttle service waar het de vraag is hoe laat je aankomt in het hostel wordt het ook niet. We zitten te ver van de bewoonde wereld om een taxi te vinden dus het wordt onderhandelen. Alle chauffeurs spelen natuurlijk onder één hoedje en wij zijn in de slechtste positie. Eindelijk gaan we voor 600 baht weg maar dit is alles te danken aan de minivan meneer.

Om half 5 gaat de kamerdeur open. Ireen heeft de kamer uitgezocht en na de afgelopen dagen heeft ze net zolang gezocht tot een recensie waar in staat. Goed bed, lekker matras. Bij het openen van de deur is dit een bed waar menig persoon die gek is van meerdere personen tijdens prive momenten zijn hart op kan halen. Het zijn twee 1,30 bedden aan elkaar. We gaan elkaar nu zeker kwijt raken vanacht. De matrassen zijn stevig maar goed en de rest van de kamer ziet er prima uit. Heuyyy goed bezig!

Na ons te hebben opgefrist zoeken we een plek waar we wat kunnen eten. Er zijn zat leuke plekken maar we zien iets wat ons bevalt en dan zitten we zomaar bij het kanaal. Dit hadden we beide niet verwacht en zo hebben we een beste avond gehad. Bolle gaat slapen maar ik ben klaar wakker, ik besluit om nog even te kijken wat er te doen is. Het is hier best prijzig en omdat het verband er nu af is en met pleisters loop tegen viezigheid gaat een half uur terug lopen met een losgelaten pleister het niet worden. Wat een oplichters allemaal. Voor een 100 baht na veel moeite een scootertaxi gevonden die me wegens een misverstand 100 meter verder bij Samui hotel wilde afzetten. Het is hostel. hos...tel... Ohh fuck dacht hij maar ik ben bij mijn slaap adres. Morgen zeker weten een tuf tuf huren.