Dag 6 - Angsten overwonnen

Alles gaat een stuk langzamer dan normaal. We zijn aan het inpakken maar net voor de check out tijd zijn we nog niet bij de receptie. Mevrouw komt naar ons toe om te vragen of we weg gaan of dat we nog blijven slapen. Nee we gaan weg. Pai is zo leuk ondanks we niet de grotten in zijn gegaan of de stammen hebben bezocht. Het is jammer maar we moeten naar Chiang Mai ons guesthouse is geboekt. Na uit te zijn gecheckt verbind irene mijn voet bij de receptie en gaan we de hort op. Het is weer een van die reisdagen​, dat hoort erbij.

Bij Aya services aangekomen droppen we snel onze backpacks en gaan we nog een uurtje door pai heen. Bij een restaurant nemen we smoothies, Ireen een ananas en ik kokos met dragon fruit. Ohhh overal rode dragon fruit hier. Lekker!! Ook hebben we gister avond een dragon fruit gekocht en ook deze eten we snel op. Een kwartier voor tijd zijn we klaar om te gaan. Irene past nog even snel een bikini maar maatje thai dat komt net over haat knieën. Cache en zijn reismaatje zitten in de zelfde minivan maar hun zitten helemaal achteraan. Ireen op de bbijrijdersstoel vanwege haar mooie benen dan kan de chauffeur daar lekker van genieten. En tussen ons in een lading Chinezen.

De weg naar Chaing Mai is in het daglicht goed te zien. Dit hadden we echt goed kunnen rijden zo jammer dat het er niet van is gekomen. Maar ook met de auto is het leuk. Heerlijk non-stop slingeren! Onder het genot van een leuke vrouw welke wagenziekte heeft. In alle houdingen begeeft ze zich en geregeld hoor je heel zacht het geluid van een gevecht tegen haar ontbijt. De rit verloopt soepel en snel, halverwege bij de stop zijn we bij het zelfde restaurant. Hier verkopen ze Bapao ohh yeh! Twee varkensvlees en twee zwarte bonen bestelt. Dit gaat er goed in! Heerlijk zo'n reisontbijt, we bieden het cache en zijn reismaatje aan maar zij is een lastige eter. Ohh ja je bent in Azië en je eet elke dag hamburgers. Ik snap dat soort mensen niet overal street food en zij moet alleen hamburgers en andere westerse fastfood hapjes.

Nog even een zakje chips voor onderweg gekocht. Wasabi smaak. Ik zeg invoeren in Nederland, go go lays! Maar als je tijdens het genieten van de chips jeuk heb aan je been niet wijven. Dat doet zeer zeg! Nog even en we zijn klaar met onze 4 uur durende ritje. Het laatste anderhalve uur ben ik gezellig met Eric aan het appen. Hij zit op het vliegveld van Beijing en moest helaas zijn vlucht zoeken. Zoveel tijdsverschil is er nu niet dat je elkaar wakker zou maken.

First stop Chaing Mai gate. Hier moeten we zijn, uitgestapt zijn het net een zwerm vliegen de tuktuk chauffeurs, ohh you hurt i bring u good price, 200 baht.. ja dag het is 250 meter lopen. Voor 10 mag je me brengen dat is een eerlijke prijs maar hij zocht verder naar een beter gevulde pinapparaat en die had hij ook zo gevonden. Met google en booking zijn we met een paar minuten bij ons Guesthouse. Het is nogal rood-wit. Ja het valt op, duidelijk, dit is onze plaats. Tas dumpen en naar het ziekenhuis. Wat ziekenhuis? Ja ziekenhuis, slechte doktoren maken dingen erger. Irene haar verband zit vast gegroeid aan in haar wond met veel vuil en stof. Hoog infectie gevaar.

Met de Uber zijn we met 5 minuten in het RAM ziekenhuis, dit is zeer schoon en steriel, ik ben super bang voor ziekenhuizen maar ook ik heb geen keuze. Ik moet vertalen dus ook mijn angst onder ogen zien. Geef mij maar base jumpen of skydiven of wat dan ook maar de gedachte aan een ziekenhuis laat me trillen op de benen. Na ingeschreven te zijn is Bolle zo aan de beurt. Als de dokter haar wil behandelen doet het op zijn zachts gezegd een beetje boel zeer. Na een mooi prikje in haar arm met morfine wordt ze daarna alsnog behandeld. Toch nog aan de drugs in Thailand, en niet bang zijn voor een celstraf! Ben blij dat ze schoongemaakt is. De dokter gaf aan dat we niet langer hadden moeten wachten, dit was ook het eerste moment dat het kon. Tijdens Irene haar behandeling regel ik alles met OHRA tenminste dat probeerde ik. Meneer de dokter kijkt ook naar mij na klaar te zijn met Bolle. Mijn wonden zien er goed uit maar mijn voet is geïnfecteerd. Het schoonmaken is echt een hell maar dat is op mijn tanden bijten. Jup, das mooi kut. Beide krijgen we een dosis sterke antibiotica voor een week. De opties zijn of elke dag maar het ziekenhuis, of een duurdere oplossing met medisch schuim wat we zelf kunnen vervangen. We gaan voor deze optie. Bij het afrekenen zit er een vrouwtje in een rolstoel wat naar de betaalbalie moet, zo helpen we backpackers onder elkaar en nu er even geen personeel is race ik haar naar haar rekening. Zij zag er ook slecht uit na wat te hebben opgelopen in Vietnam. En een kleine 4 uur later weer naar buiten. Eindelijk naar het guesthouse. 225 euro armer voor een tripje morfine, medicatie en twee dokters behandelingen is prima voor onze gezondheid wel of niet vergoed.

Nu toch ergens eten scoren in de stad, alles gaat om 12 uur sluiten en we vinden nog een restaurant waar we een pasta carbonara kunnen krijgen. Onze eerste echte maaltijd van vandaag. Hier zit een oude Nederlandse man welke ons tips geeft om de best mogelijke tijd te krijgen zonder de mooie jungle trekking en olifanten verzorging. Dat mogen we niet vanwege al het vuil. We kunnen nog wat ondanks het even beperkt is. Maar goed dat we nog een paar dagen tot rust mogen komen in de stad. Nu slapen, we hebben de juiste medicatie en behandeling gekregen dus het komt allemaal goed. En eindelijk voelen we ons op ons gemak. Kunnen we vanavond dan eindelijk de slaap vinden?