Dag 6 - Hallo Uluwatu(S?)
Door: jordi & irene
Blijf op de hoogte en volg Jordi
01 November 2014 | Indonesië, Naisano Dua
Dag 6 - hallo Uluwatu(s?)
8 uur begon onze mooie dag vandaag, 30+ strak blauwe lucht en het zwembad van ons hotel ligt al vol met aussies die ook al wakker zijn. Rustig aan de oogluiken open. Wil... niet.... maar we gaan weer op pad veel beter dan hangen in het zwembad van het hotel. Wat ook niet slecht is hoor, Bintang Radler erbij. Welke nog wel eens blubblubblub doet omdat ik het vergeet omhoog te houden. 10% bier 90% water... bah bah. Maar goed terug naar vandaag... eten in het restaurant. Zoals elke dag het zelfde. Eitje, getoast brood... we eten wel goed onderweg, ben ik niet bang voor.
Was bij de wasserette opgehaald. Kan ik niet zo'n vrouwtje in me koffer mee naar huis smokkelen!? 1 euro per kilo was. Strak gevouwen en met een heerlijk luchtje. De schone was in de back pack, overtollige zooi weg. De tas is de helft kleiner. Halleluja de straat uit. Ik ken het stukje tot de grote weg nu eindelijk. Lijkt makkelijk maar straten staan recht op je kaart maar kronkelen in realiteit.
Richting Nusa Dua. De bekende stad op het schiereiland. Toeterend komen we door het drukke verkeer heen. het is spits. Zo druk heb ik het nog niet gezien. En blij dat ik er mee ben! Alle auto's staan stil en Jor slalomt er heerlijk tussendoor, dat schiet nog eens op! De eerste 10-15 km gaan prima. We zien groene bordjes Nusa Dua staan we gaan goed. Daar komt een grote rotonde aan. Nusa Dua links af. De eerste afslag dus. Tuf tuf. We slaan af. Irene gilt. 'Jor wat doe je nou!!!' Uhmmm tolweg op... Nee niet dat... je rijd op de autosnelweg!!! (zoals wij die kennen) niet op de motorbaan... ohh oepsie... achteruit op de snelweg. Ze zijn het wel gewend maar het is ook goed leeg i.v.m. tol. Ha ha Irene moet dit op de foto zetten. Jordi op de foto, blijf maar stil staan op de snelweg ook... al is het aan de zijkant.Die foto moet gemaakt worden dan sta ik(Irene) zelf ook even midden op de weg. Ja hey mensen! Kiekje moet wel worden zoals Irene wilt! Jor staat eindelijk op de motorlane... even iemand laten stoppen en vragen. Bordjes kloppen blijkbaar niet meer. En is nu 1 afslag verder sinds de tolweg open is volgens onze bali-bali. Ha..ha (-.-)' we kijken er niet eens van op. Volgende afslag dan maar huppa invoegen geen probleem. Zo'n motorscooter is me toch een partij handig.
Onze benzine is half op. Tanken. Dat is hier niet moeilijk. Tankstation aan de weg, vind je niet heel vaak, kom ik zo op terug. Nu wel gevonden dus dan maar tot vol laten gaan. Willen niet stil komen te staan. Lange lange rij. Nog 2 klanten voor ons na een tijdje wachten. Ons geluk... het zal eens meezitten. Benzine station is leeg... tankwagen is te laat. Hahaha
drie minuten verder dan nog maar een keer tanken. Nu op de Balinese manier. Gewoon Absolute VODKA literfles gevuld met benzine kopen. Dat vind je wel overal. Laatste stuk naar Uluwatu verloopt soepel. Aangekomen hebben we een oma met een kattepult ingehuurd van 10 dollar naar 5 dollar afgedingd. Eerst dachten we het zal wel. Maar ohh zo blij apen bleven goed weg! Rondje Uluwatu waar ze ook nog als fotograaf speelde en foto's van ons samen maakte. Top omaatje. Na de tour in deze prachtige tempel willen we toch zelf kijken want het is te mooi. Oma waarschuwde ons wel voor de apen. Ja, ja, oké, moedig gaan we op stap. We lopen terug naar de klif waar we genieten van de frisse zeewind en uitzicht. Onder het afdakje nemen we alles in ons op. Na een minuut of tien is ons momentje van de dag. Gillende japanners. De apen zijn op rooftocht zoals wij wel gelezen hadden maar andere toeristen blijkbaar niet. Hoeden, brillen, flesjes water alles proberen ze te jatten. Zo krijgen ze een stukje fruiten ben jij weer een paar duizend lichter. Mooie afspraak tussen mens en dier. Je moet ergens je brood mee verdienen. Door de grote hoeveelheid mensen komen er ook steeds meer apen. Een aap heeft bijna Irene's haarclip te pakken. Geschrokken maar trots laat ze hem aan me zien dat ze hem nog heeft. Die waren we nog vergeten in de tas te stoppen. Nu hebben we genoeg van de apenstreken. Met een stok in ons hand zodat de apen weten dat ze een tik krijgen lekker weer op weg.
Na een goed half uur dat Irene rijdt zie we de weg naar het strand. De weg houdt opeens op en Irene durft even niet meer waar ik het overneem. Wat een slechte weg zeg! Ja ja asfalt! Rechts naar de zee een klein bedrag betalen helaas maar willen dit toch zien. Prachtig strand. Jammer van alle mega hotels.
Brutaal gevraagd hoeveel je betaald voor een nacht zegt meneer dat ze.Blijk je 3000 dollar per persoon per nacht te betalen... w.w.WAT!! Bizar na een babbeltje blijken ze uit Dubai te komen, geen wonder dat het te betalen is voor ze. Irene maakt ondertussen haar voeten schoon wat dan nog net aan mag. We hebben het strand wel gezien op naar Nusa Dua na wat te hebben rond gevraagd worden we naar een guesthouse gebracht. Waar we voor twintig euro slapen. Een pracht bed en een douche met airco handig voor de muggen. Wij vinden het prima.
'S avonds naar een restaurant. Babbelen met het personeel waarvan er 1 ons morgenochtend om 9 uur naar Turtle Island brengt. Super lief gewoon plaatselijke tomtom. Welke uit Jalituwih komt blijkt! We laten hem foto's zien. Hij zegt dat er pas sinds 3 jaar een handje vol toeristen komen. En dat hij bang is dat als de weg opnieuw gemaakt wordt in 2015 de originele huizen en warungs plaats zullen maken voor restaurants en hotels. Wij zijn zo blij dat we deze schoonheid nog in zijn volle glorie hebben mogen aanschouwen voordat het echte toerisme los barst. Hoe zal het er over 5-10 jaar uitzien vragen we ons af.
Ondertussen is het weer laat. Terug de weg zien te vinden al lopend door de stad naar het guesthouse. Onze verbrande huid verzorgen want de zon was bizar sterk. Wat zelfs de bruine huid heeft verbrand. Alëo vera gel vliegt er hier doorheen.
Morgen Turtle Island nu lekker slapen. Vroeg (10 uur) erin want familie haan (voor het hanen vechten) staan hier beneden opgesteld onder ons raam. KukeleHOUDJEMOND zal het wel worden.
8 uur begon onze mooie dag vandaag, 30+ strak blauwe lucht en het zwembad van ons hotel ligt al vol met aussies die ook al wakker zijn. Rustig aan de oogluiken open. Wil... niet.... maar we gaan weer op pad veel beter dan hangen in het zwembad van het hotel. Wat ook niet slecht is hoor, Bintang Radler erbij. Welke nog wel eens blubblubblub doet omdat ik het vergeet omhoog te houden. 10% bier 90% water... bah bah. Maar goed terug naar vandaag... eten in het restaurant. Zoals elke dag het zelfde. Eitje, getoast brood... we eten wel goed onderweg, ben ik niet bang voor.
Was bij de wasserette opgehaald. Kan ik niet zo'n vrouwtje in me koffer mee naar huis smokkelen!? 1 euro per kilo was. Strak gevouwen en met een heerlijk luchtje. De schone was in de back pack, overtollige zooi weg. De tas is de helft kleiner. Halleluja de straat uit. Ik ken het stukje tot de grote weg nu eindelijk. Lijkt makkelijk maar straten staan recht op je kaart maar kronkelen in realiteit.
Richting Nusa Dua. De bekende stad op het schiereiland. Toeterend komen we door het drukke verkeer heen. het is spits. Zo druk heb ik het nog niet gezien. En blij dat ik er mee ben! Alle auto's staan stil en Jor slalomt er heerlijk tussendoor, dat schiet nog eens op! De eerste 10-15 km gaan prima. We zien groene bordjes Nusa Dua staan we gaan goed. Daar komt een grote rotonde aan. Nusa Dua links af. De eerste afslag dus. Tuf tuf. We slaan af. Irene gilt. 'Jor wat doe je nou!!!' Uhmmm tolweg op... Nee niet dat... je rijd op de autosnelweg!!! (zoals wij die kennen) niet op de motorbaan... ohh oepsie... achteruit op de snelweg. Ze zijn het wel gewend maar het is ook goed leeg i.v.m. tol. Ha ha Irene moet dit op de foto zetten. Jordi op de foto, blijf maar stil staan op de snelweg ook... al is het aan de zijkant.Die foto moet gemaakt worden dan sta ik(Irene) zelf ook even midden op de weg. Ja hey mensen! Kiekje moet wel worden zoals Irene wilt! Jor staat eindelijk op de motorlane... even iemand laten stoppen en vragen. Bordjes kloppen blijkbaar niet meer. En is nu 1 afslag verder sinds de tolweg open is volgens onze bali-bali. Ha..ha (-.-)' we kijken er niet eens van op. Volgende afslag dan maar huppa invoegen geen probleem. Zo'n motorscooter is me toch een partij handig.
Onze benzine is half op. Tanken. Dat is hier niet moeilijk. Tankstation aan de weg, vind je niet heel vaak, kom ik zo op terug. Nu wel gevonden dus dan maar tot vol laten gaan. Willen niet stil komen te staan. Lange lange rij. Nog 2 klanten voor ons na een tijdje wachten. Ons geluk... het zal eens meezitten. Benzine station is leeg... tankwagen is te laat. Hahaha
drie minuten verder dan nog maar een keer tanken. Nu op de Balinese manier. Gewoon Absolute VODKA literfles gevuld met benzine kopen. Dat vind je wel overal. Laatste stuk naar Uluwatu verloopt soepel. Aangekomen hebben we een oma met een kattepult ingehuurd van 10 dollar naar 5 dollar afgedingd. Eerst dachten we het zal wel. Maar ohh zo blij apen bleven goed weg! Rondje Uluwatu waar ze ook nog als fotograaf speelde en foto's van ons samen maakte. Top omaatje. Na de tour in deze prachtige tempel willen we toch zelf kijken want het is te mooi. Oma waarschuwde ons wel voor de apen. Ja, ja, oké, moedig gaan we op stap. We lopen terug naar de klif waar we genieten van de frisse zeewind en uitzicht. Onder het afdakje nemen we alles in ons op. Na een minuut of tien is ons momentje van de dag. Gillende japanners. De apen zijn op rooftocht zoals wij wel gelezen hadden maar andere toeristen blijkbaar niet. Hoeden, brillen, flesjes water alles proberen ze te jatten. Zo krijgen ze een stukje fruiten ben jij weer een paar duizend lichter. Mooie afspraak tussen mens en dier. Je moet ergens je brood mee verdienen. Door de grote hoeveelheid mensen komen er ook steeds meer apen. Een aap heeft bijna Irene's haarclip te pakken. Geschrokken maar trots laat ze hem aan me zien dat ze hem nog heeft. Die waren we nog vergeten in de tas te stoppen. Nu hebben we genoeg van de apenstreken. Met een stok in ons hand zodat de apen weten dat ze een tik krijgen lekker weer op weg.
Na een goed half uur dat Irene rijdt zie we de weg naar het strand. De weg houdt opeens op en Irene durft even niet meer waar ik het overneem. Wat een slechte weg zeg! Ja ja asfalt! Rechts naar de zee een klein bedrag betalen helaas maar willen dit toch zien. Prachtig strand. Jammer van alle mega hotels.
Brutaal gevraagd hoeveel je betaald voor een nacht zegt meneer dat ze.Blijk je 3000 dollar per persoon per nacht te betalen... w.w.WAT!! Bizar na een babbeltje blijken ze uit Dubai te komen, geen wonder dat het te betalen is voor ze. Irene maakt ondertussen haar voeten schoon wat dan nog net aan mag. We hebben het strand wel gezien op naar Nusa Dua na wat te hebben rond gevraagd worden we naar een guesthouse gebracht. Waar we voor twintig euro slapen. Een pracht bed en een douche met airco handig voor de muggen. Wij vinden het prima.
'S avonds naar een restaurant. Babbelen met het personeel waarvan er 1 ons morgenochtend om 9 uur naar Turtle Island brengt. Super lief gewoon plaatselijke tomtom. Welke uit Jalituwih komt blijkt! We laten hem foto's zien. Hij zegt dat er pas sinds 3 jaar een handje vol toeristen komen. En dat hij bang is dat als de weg opnieuw gemaakt wordt in 2015 de originele huizen en warungs plaats zullen maken voor restaurants en hotels. Wij zijn zo blij dat we deze schoonheid nog in zijn volle glorie hebben mogen aanschouwen voordat het echte toerisme los barst. Hoe zal het er over 5-10 jaar uitzien vragen we ons af.
Ondertussen is het weer laat. Terug de weg zien te vinden al lopend door de stad naar het guesthouse. Onze verbrande huid verzorgen want de zon was bizar sterk. Wat zelfs de bruine huid heeft verbrand. Alëo vera gel vliegt er hier doorheen.
Morgen Turtle Island nu lekker slapen. Vroeg (10 uur) erin want familie haan (voor het hanen vechten) staan hier beneden opgesteld onder ons raam. KukeleHOUDJEMOND zal het wel worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
