Dag 17 - Bij 30 graden de ijskast inlopen

Dag 17 - Bij 30 graden de ijskast inlopen.

Laatste paar nachten brengen we door in Legian, we willen graag weg om te duiken maar voor alles is helaas te weinig tijd. Ook nemen we de tijd even helemaal voor ons zelf. Zo worden we zo laat mogelijk wakker om nog aan het eten aan te kunnen schuiven. Al verloopt dit vandaag niet zo soepeltjes.

Twee gebakken eitjes mer bacon. Geef ik aan als we het kamernummer doorgeven. Oké meneer komt er aan. Dat is nu even mooi. Buiten de standaard dingen wat op de buffettafel staan, staat er vandaag black rice. Dit hadden we in Nusa Dua al gekregen toen we de ober vroegen om een lekker dessert (het is het traditionele nagerecht uit Bali). Even wat van meenemen voor tijdens het wachten op me ei. Tijdens het eten komt het restaurantpersoneel aan. Sorry meneer geen bacon meer dan maar ham? O ja hoor prima. Wachten...wachten... wachten... ondertussen zitten we al drie kwartier boven. Geen ei. Tijd om te vragen. U heeft het toch al gehad? Dan is hij vast naar de verkeerde tafel gegaan. Oék is goed kan gebeuren al protesteert mijn maag op een minder lieve toon.

Na het eten zijn we een afspraak gaan maken voor de healing massage. Wat een geluk ze gaat morgen naar Java voor examen en ze heeft nog twee plekken voor ons. Tot drie uur 's middags vermaken we ons bij het zwembad. Beetje kleppen met de nationaliteit waar je niet om heen kan. ...tromgeroffel... de Australiërs. Irene heeft haar vriendinnetje in het zwembad wel gevonden. Een jong meisje waarmee ze lekker aan het spelen is. Balletjes, bellen blazen, heerlijk vermaak. Tijd vliegt om.

Half drie ondertussen en nu moeten toch echt naar de healer. Top... tijd om gefikst te worden. Na al dat gesleep met duikflessen en zo nu en dan onderwater een verdwaalde Zwitser heeft onze rug wel wat aandacht verdient. En vergeet niet de monsterrit We zijn beide goed stijf in de spieren. Vele ahhh, au, tssss, pieeeeep... (niet voor kleine lezersoogjes bestemt) en wat we niet van elkaar kunnen zien pijnlijke blikken verder zijn we weer helemaal fris en fruitig. Wat een heerlijk gevoel erna.

Even de was wegbrengen. Uhmmmm niet bepaald, die is namelijk dicht. Morgen dan maar. Het wassen is makkelijk. Maar ze pakken het zo strak in met plastic dat je wel moet erkennen dat je lui bent. Twee stapels. Zomerkleding en wat we nog gaan dragen. Zo strak en plat opgevouwen. Geweldig. Kunnen we het zo in de koffer gooien met ruimte over. En van de koffer ook zo weer de kast thuis in. Al fris ruikend hopelijk tot de volgende zomer.

Was terugbrengen doen we morgen ochtend wel. Direct door naar Kuta daar weer eten. We vinden een restaurant met aardappelpuree. Irene heeft zin om te stouwen. Na het eten besteld te hebben wordt zo opeens niet goed. Last van van haar darmen... ohh ohhh. De vraag is niet of je ziek wordt maar wanneer... eten in een doggiebag voor als ze nog trek krijgt. In plaats van eten dan maar genieten van wat ze noemen een Balibelly.

Na het eten komen we aan bij de kamer. Het is al donker maar nog steeds erg heet. De hele dag is gevoelsmatig nog veel heter en benauwder. Bij het binnenlopen van de kamer voelt dit als een ijskast. Brrr koud.. terwijl de airco op dertig graden staat ingesteld. Mijn weerapp geeft aan 31 met een gevoelstemperatuur van 38

Het doet ons eraan herinneren dat morgen alweer de laatste volle dag is dat we op Bali zijn. Het enige waar we aan denken is. Brrr gaat tandjes koud worden als we weer in ons eigen koude kikkerlandje zitten.

Tijd om naar bed te gaan dan? Nee nog niet. Ireen trekt aan de gordijnen om deze dicht te doen. Welke zin heeft om je een hartverzakking te geven en half naar beneden stort. Eerst moet de handyman zich nog in het zweet werken zo laat op de avond.