Dag 19 - Dag Baliladieladiela

Dag 19 - Dag Baliladieladielaaaa

Vandaag is het dan zover aan al het goede komt een einde. Zo ook aan dit avontuur. Het weerbericht van vandaag is 30+ morgen weer in het koude kikkerlandje. Nu de laatste paar uur doorbrengen.

Was opvouwen en koffer inpakken. Maar eerst onze maag voorzien van eten. Irene heeft nog steeds last van een lichte Balibelly dus voorzichtig aan. Na het eten onze was ophalen. Lekker fris en strak gestreken. 11,5 kilo voor 7 euro klaar. Het is ingepakt in stapeltjes wat precies zo hoog is als een kant van de koffer. Helemaal geweldig! Gooit het in de koffer, klaar is kees.

Nog snel zwemmen bij het zwembad. Ondertussen is het half elf, we genieten nog even van de zon. Nog één drankje doen. Room 537. Kwart voor één omkleden en douchen half twee is de chauffeur er om ons op te halen. Einde komt nu wel in zicht. Gemengde gevoelens. Het is zo'n lief volk. Als je voor het eerst aan komt op Bali net als ons denk je dat ze alles doen om maar geld van je af te troggelen. Dat is niet zo. Nouja behalve de porters (bagage hulpjes) op het vliegveld, dat is gewoon mega oplichting, gewoon zelf je koffer tillen..

Zoveel om naar terug te kijken. Van het mooie weer. De maaltijden bij de warungs voornamelijk de gene op weg naar Jalituweh die is ons heel erg bij gebleven. En niet alleen vanwege een grote spin. De ligging in de tuin en de gastvrijheid van onze lieve Balinees maakte deze maaltijd een om niet meer te vergeten.

Het uitzicht van Jalituweh welke betoverend mooi was, geen wonder waarom het UNESCO wereld erfgoed is. De wegen naar al onze bestemmingen op dit mooie eiland. Van hobbels tot gatenkaas tot zandwegen, keien, asfalt. Noem het maar op we hebben het gehad. Al slingerend door de bergen en tussen de auto's door, zwaaiend naar Balinezen. Waar kom je vandaan? Holland ahhh robben en snijder, ja dat kennen ze hier wel. Gevolgd door 'drive save' als we ook die vrachtwagen met mensen kunnen passeren. Geweldig lief volk.

De mooie tempels Uluwatu en Tanah lot waar de tempel gewoon weer een tempel is maar de locatie in combinatie met de tempel bouwstijl een prachtig plaatje geeft. Tana lot met z'n duizenden vleermuizen en Uluwatuh met ninja oma. De met katapult gewapende apenverjagerster die ook dienst doet als fotograaf. Ja mooi!

Turtel island waar we meneer Wayam Widiada hebben ontmoet welke ons uitnodigde in zijn huis. De gastvrijheid kan iedereen van leren en buiten dat was het een les om beide benen op de grond te krijgen. De totale armoede van een loon van 80 euro per maand daar je vrouw twee kinderen en een halve boerderij van onderhouden. Knap! Maar nog twee vreemden in je huis laten mee eten en dan niets voor terug willen. Ja dat is wel heel erg mooi. Ondanks zijn klote kukeleku's welke je 's ochtends de nek om kan draaien is dit misschien niet het mooiste of leukste maar wel de beste levenservaring geweest die we ons deze vakantie hebben gekregen.

Natuurlijk Gili air een hoogtepunt. Waarbij het leven zo traag gaat dat als je al bijna in je broek plast je zelfs dan niet druk gaat maken om snel op te staan. Het spreken met elkaar zo snel gaat dat je afvraagt of ze een wedstrijdje langzaam praten doen. De duiklessen van duikgoeroe Gavin welke ons plaatjes hebben opgeleverd waar we tot nu toe alleen maar over hebben gedroomd. Het na borrelen met Gav en de andere backpackers. Ja Gili eilanden een aanrader voor iedereen die ooit naar Bali zal gaan. Even een paar dagen in de hemel op aarde doorbrengen. Ojaaa minpuntje daar, het niet hebben van zoet water. Douchen kan met zeewater of een duik nemen in de zee wat een watertemperatuur van 29°C heeft! Hallo Jacuzzi als je wil kan je de bubbels erbij genereren.

Het enige tripje waar we uiteindelijk spijt van hebben is Bisakih tempel. Het allerheiligste voor de Balinezen. Normaal willen ze al graag drinken aan je verkopen, zo niet andere troep en het woordje massaaaaaaaage kan je wel dromen na 3 weken. Maar deze opdringerigheid had het mooie eraf gehaald. Hoe dan ook mooi maar net een smetje. Buiten dat hadden we anders kunnen gaan duiken op Lemborgan. Nu misschien iets om naar uit te kijken en om voor te sparen?

Het personeel van het hotel is geweldig. Grand Sinar Indah in het Padma Utara distict verdient een 10+als ze mijn eten niet vergeten. Dan maar een 10. Altijd benieuwd waar we heen gaan of zijn geweest en alsmaar grote ogen dat twee westerlingen er zomaar op uit trekken. Gebeurd niet vaak. Begrijpen het volkomen maar onze ervaring met scooters maakte het allemaal goed te doen. Enkele examens later. (Van rustig naar druk en nacht) zijn we beide geslaagd voor ons Balinees rijbewijs. Het blind vertrouwen op het kunnen van elkaar is groter dan ooit. Irene zat zelfs kaartlezend of Google-maps instellend achterop terwijl we de drukke, steile, slechte wegen trotseerden.

De andere hotelgasten die elke keer als we weer opeens in het hotel sliepen 's ochtends bij het ontbijt grote ogen opzetten en zeggen. 'We dachten dat jullie naar huis waren, weer de hort op geweest?' Klein stukje maar. En elk verklaarde ons steeds voor gek. Pak je toch de taxi voor met airco. Nee die mensen missen 90% van de vrijheid en dus het avontuur.

Half vijf boarden en vijf uur de lucht in. Nog eenmaal een blik werpen op deze parel van Indonesië. Waar we net aan de helft hebben gezien van wat we wilden zien. Een laatste draai en het is uit zicht. Op naar Kuala Lumpur. Een heerlijk broodje. Nee dat lieg ik, een typisch vliegtuigbroodje met kip later landen we na twee uur en vijftien minuten stuiteren op Kuala Lumpur.

VIJF! uur op Kuala Lumpur doorbrengen. Wat een saai vliegveld. Met de skytrain omdat het kan van terminal naar terminal gaan puur om de tijd te doden. Al dood vervelend komen we Ringo tegen. Een gast die tegelijk met ons zijn duikcursus aan het doen was. Das even gaaf en gezellig. Zo komen we de tijd wel door. Nu alleen nog de vlucht naar Nederland. Waar het van Denpasar naar Kuala Lumpur een en al gehobbel was zo kalm gaat het nu. Zo af en toe iets van turbulentie maar verwaarloosbaar.Het eten is een stuk minder deze twee vluchten in vergelijking tot de eerste twee maar we komen de dag/heeeele lange nacht wel door.

Weer snel thuis aan al het goede komt een einde. Zal wel wennen worden aan de temperatuur, waar 30 graden airco al koud voelt wil ik de Nederlandse temperatuur uit me hoofd bannen. Volgend jaar kijken of we misschien weer kunnen. Dan hebben we misschien de mogelijkheid om alles te zien.