Dag 5 - Terug naar Legian via Celuk

Dag 5 - terug naar legian.

Na twee mooie dagen in het groene hippieland genaamd Ubud hebben we villa cetu sari achter ons gelaten. 9 uur op en dan hoppa! We staan steeds langzamer op want het Balinese bioritme begint in te slaan.

Tas inpakken en weg. Geen tuinman, geen schoonmaakster en ook de eigenaar was afwezig. Maar waar laten we de sleutel dan. Gewoon in het kantoor neerleggen want we hadden al van te voren betaald voor ons nachtje hemel.

De route is niet bekend alleen de juiste hoofdweg voor het begin van de reis. Dit lijkt ons veiliger aangezien we toch wel verdwalen. Al racend richting Celuk Irene voorop en Jor achterop met de backpack. Al stuiterend en toeterend het verkeer door we leren de regels van de weg. Na een goed uur zien we alleen maar grote groffe tafelbladen en deuren. Houtsnijwerk stadje. Vast wel na tientallen winkels te hebben gepasseerd is het nog 15 minuten tot Celuk.

Vanuit het niets gaat het van normale winkeltjes naar het zelfde type winkel maar dan met bordjes Silver, Silver and gold, jelewelery. Of in combinatie met made on order. Ongelooflijk allemaal juweliers. Ongeveer 100 aan de hoofdweg. Aan het einde zagen we een steenhouwer die ons doorverwees maar een juwelier waarvan we de naam hadden gekregen van Nederlandse zilverhandelaren die hier zaken doen. Goede prijs/gram, prijs/stuk verhouding. Een lieve meneer bracht ons erheen. Waarna toen we binnen kwamen ons mond open viel van overweldigende schoonheid. Alles blonk en glom en waar je ook keek. Alleen maar zilver of in combinatie met edelsteen. Al half kwijlend Irene aan het infuus en Jordi een bakje onder zijn mond. Na een lieve bedel van heel fijn zilver te hebben gekocht voor Irene weer op weg. De meneer die ons bracht zit nog te wachten. Het zal niet... of we mee gaan. Oké maar als we niets mooi vinden kopen we niets zeggen we. Hoofdweg af diep het zilverdorp in waar we in een huis een juwelier tegenkomen. Ook dit is prachtig. Deze is meer op juwelen en boeddha to boeddha stijl gericht. Hier vonden we ook precies wat we zochten. Na ook in ons valuta goed veel geld te hebben afgedingd zijn we 3 boeddha to boeddha's rijker. En is deze missie geslaagd.

Op naar Legian maar eerst een pitstop voor een hap eten. Stukje doortuffen komen we aan bij een groot soort van gebouw. Met witte stenen standbeelden rondom. Op de noodrem hier op de snelweg dat kan gewoon. Er lopen ook mensen tussen het verkeer. Beweegt het dan hoor je op de grote weg. Bij wijs van spreken van bus tot ossenkar. Ook zien we tegelijk een grote poort. Ook hierbij toeristje spelen waarna we weer doorjakkeren. We zitten in Denpasar. Jordi rijdt ondertussen zijn 3e examen want dit is weer een stuk drukker dan hiervoor. Stress stress mwaaa... meer toeter toeter... we komen er wel midden in de stad op de rem om te eten bij een super goedkoop tentje wat niet ons ding was dus eten niet alles op. Eten was goed alleen te pittig. Zelfs voor jordi. Weer op de weg. Na een politie-bali-bali te hebben gevraagd komen we richting Kuta waarnaast ons dorp ligt... NOT... we zitten op de weg naar Sanur wat 180 graden de andere kant op ligt. Eindelijk een bordje Airport. Die dan volgen komen we ten minstelangs kuta. Racen op de snelweg. Alles giert om je heen... soms tot gevaarlijk aan toe. Een stuk gas terug nemen en dan is het weer een stuk beter te doen. Rustig rijden genoeg afstand houden alles veilig.

Ohhh shit!!! Een aanrijding! Geen auto, geen motor, geen fiets, nee hoe verzin je het kan alleen ons overkomen een zonnebadende leguaan op de weg begint opeens te bewegen welke een intiem moment met mijn voorband heeft. Hobbel hobbel niet gevallen. Irene is het ontgaan de hobbels horen er hierbij. Maar Jordi heeft de schrik er goed inzitten. Blij dat Irene wat wil snacken bij een Mac. Lekker een kip wrap. Eerst hap en mevrouw heeft stoom uit haar oren. Grote ogen. Verschrikt gezicht. Het is blijkbaar pittig. Ja.. McDonnalds is niet overal het zelfde. Vragen meteen bij de Mac de weg. We zitten te ver zuid. Over de middenberm van de snelweg dan maar keren. Nee niet raar. Gewoon Balinese manier van keren. We volgen de locals. Hand uit, File vormt en met z'n 5'en invoegen.

Ja daar is Kuta! Legian street Ja ja! Het kan!! We vinden het meteen!! En het wonder gaat verder! Ook de straat van ons hotel in Legian meteen gevonden! Scooter dumpen was pakken en naar de wasserette brengen. Even zwemmen, rondje lopen, 2 shirts rijker, 1 zwembroek. En een een hotpants dat dan ook maar meteen. Irene heeft last dus laten haar rug doen. Is het een healing massage! Combinatie tussen au-massage en chiropractie. Hier kwamen we achter toen we een flesje drinken wilden afrekenen. Mevrouw is opgelapt! Jordi heeft afspraak! Na het eten dan ook maar liggen. De 'Master' leraar was over uit Java welke hier Amerikaanse, Australische
En andere nationaliteiten behandeld die van overal overvliegen. Jordi wordt door hem geholpen omdat zijn leerling het niet voor elkaar krijgt. Los masseren ja. Maar geen kracht in lijf om door mijn beenspieren heen te komen. Dit is zo speciaal na een paar goede handelingen waarbij no pain no gain van toepassing is. Zie ik mezelf weer goed lopen. Rugpijn weg. Pijn in knieën weg. Ongelooflijk 3000 jaar oosterse sjor-, druk-, en draaikunsten in combinatie met massage bewijst voor mij dat de westerse medische wereld nog veel te leren heeft. Pijn vrij van mijn knie. Wat voor het eerst is in zo'n 7 jaar. Een vervolg sessie van 2 uur geplanned over 5 dagen dan vliegt hij weer naar een ander eiland om daar masterclasses te geven. We doen het zodat hij me zover goed kan zetten dat mijn eigen chiropractor het kan afmaken. Ongelooflijk!!! Samen met Irene een ijsthee drinken waarna we voldaan heerlijk knock out gaan. Morgen planning naar het zuiden. Dus weer vroeg op, ons eerste bezoek aan een grote tempel.