Dag 10 - Hallo hemel op aarde

Dag 10 - Welkom in de Hemel

Wakker worden in het guesthouse in Padangbai. Na de blunder van gistermiddag toch nog goed terecht gekomen. Geen kukelekutbeest in de buurt. Eindelijk slapen! Dit keer slaapt Jordi door de herrie want Irene is gewend aan hanen! Niet aan vogels die schreeuwen als een scooter voorbij komt. Die wekker werkt niet bij mij. Als Irene het vogeltje ziet spat de liefde eraf. Als blikken de vogel nou eens zouden kunnen doden dan was dat probleem snel opgelost geweest...

Irene rammelt al vanaf een uur of half 7. Maar ontbijt is er vanaf half 8. Buiten op de binnenplaats zitten we lekker te babbelen met de neef van de eigenaar. Over van alles en nog wat de tijd is zo om. Half acht kunnen we kiezen wat we willen. Ik een ommeletje en mijn lieve bolle heeft haar nieuwe verslaving gevonden. Bananen-tosti's. Dus die keuze was simpel gemaakt. We kregen er zelfs ananas en mango bij! Dit was zo op, Irene wilt graag nog een tosti want omnomnom zo op! TWEEDE RONDE!! als vol trained bananentosti-eetster is deze binnen no-time weg. Maar goed ook want onze chauffeur stond klaar om ons naar het kantoor te brengen. Wel driehonderd meter verder. Had dat dan gezegd lopen we wel.

Wachten, wachten, wachten... we zouden toch om half 9 vertrekken. Op Bali staat de tijd soms stil en komt het als het komt. Wachtend tot de minibusjes komen dan zit de boot vol genoeg en peren we hem snel richting hemel... ja dan wel die op aarde genaamd Gili Air. Het eiland dichtste bij Lombok. Qua grootte de middelste van de drie.

De minibusjes arriveren die hebben vast gestaan omdat er in het dorp naast Padangbai een ceremonie was. Dat kan niet! De Balinezen doen niet aan ceremonies! Je ziet ze nooit!Ondertussen half tien en een uur later kunnen we richting onze fastboot. Er ligt een kleine 1200pk achter wat de boot zo'n 45 knopen laat varen. Zitten boven in de zon op het dek. Wind door de haren en kneiter hard genieten. Jor is aan de babbel geslagen met een paar yankee's uit New York. En Irene keek even verschrikt op toen haar buuf in het Nederlands begon. 'Ohh ik kon je opeens verstaan, dat is raar!!' Al lekker pratend schuif ik erbij aan, en hebben een leuk gesprek. Zij gaat ook naar Gili Air en dat zou haar eindpunt op Bali worden. Is dat nog wel zeker want na over Jalituwih te zijn begonnen zat ze met een dilemma... de keuze tussen twee hemels.

Nadat de boot aan is gekomen op Gili Trawangan zien we een heerlijk beeld. Wit strand en zee. Oeeeeeee wat is dat lekker. Wachten tot we weg varen. Door de hitte omdat de boot nu stil ligt krijg je steeds meer de nijging om een duik te nemen. Laatste tien minuten varen naar Air een jong Russisch meisje is met Irene in het Engels een gesprek aan het voeren. Had je me dat een maand geleden gezegd dan had ik diegene uitgelachen. Een heerlijk gezicht wat me erg goed doet. De angst voor het Engels neemt af. Hoera!!

We zijn op air aangekomen. Ook hier witte stranden en mega helder water. Er wacht iemand ons op om naar z'n bungalow te kijken. Ach waarom ook niet. Erg mooi maar geen zwembad, dat is wel lekker om het zout van je af te spoelen. Met paard en wagen. Worden we naar de bungalow gebracht. Hier zijn geen verharde wegen, geen auto's, geen motoren en dus ook geen getoeter van taxi's die klanten werven. Hooguit gehinnik als je dat als toeter kan zien.

Bungalow afgeslagen toch verder kijken. Geen zwembad en te ver van het strand. Te ver is een ruim begrip het eiland loop je in 5 km rond. De hinniktaxi rijdt ons naar bungalow 2, vol. Dan de derde. Ja plek! 400.000 per nacht zo'n 28 euro. Afstand bungalow zee... vijftig meter en daar tussen ligt een zwembad. Niet slecht dus. Als er vloed is dan zit je meteen met je flippers aan. In luttele seconden in het koraal.

Als het eb is loop je over vlijmscherpe stukjes dood koraal. En het is eb, na de pijniging te hebben doorstaan. Ligt Jordi te snorkelen in een extreem groot aquarium. Vissie vissie en soms ook een blub blub blub maar dat is dan mijn snorkel omdat meneer te fanatiek om zich heen zijn oogbollen in zijn hoofd probeert te houden. Na een lang stuk snorkelen Irene ook opgetrommeld. Wij gaan snorkelen! Je moet! Ok ok zo gezegd zo gedaan. Na weer de martelgang te hebben overleefd kijkt ook zij haar ogen uit. We zien zelfs een zeeschildpad die aan het eten is. Al denkend aan de stem uit Finding Nemo weer door dobberen. Zoveel moois, zo weinig ogen.

Na het zwemmen in de zee lopen we zo'n 15 meter tot het zwembad. Het zout voor chloor omwisselen waarna we het met een douche afmaken. Freshwater... het is meer brak. In ieder geval fris voor het avondeten.

Lopend langs alle tentjes waar bij het als een oneindig Centerparks voelt, min de kraakheldere zee, of het glazen dak. Een goed restaurant gevonden! Heerlijk eten. Terug naar het hotel/bungalow. Zo nog even basis duiksignalen leren want morgen een dagje duikexperience. Indien dit bevalt gaan we beide voor onze open water PADI.

Toen we dit boekte sprak de verkoper gebrekkig Nederlands maar ohh wat leuk. Nee hij spreekt het niet. Maar Afrikaans. Wij in het Nederlands hij in het Afrikaans. Werkt prima!

Na het leren van de signalen sluiten we onze oogluiken. Het er beide over eens. Dit is Hemel op aarde.