Dag 2 - Backpack gevoel buiten werktijd

Telefoon wekkers zijn niet voor mij, niet wakker te krijgen, ben ik even blij dat ik een wake-up call heb aangevraagd. En een wake-up call it is, en hoe. De telefoon staat verbonden aan een geweldige surround sound set. En mijn god als je het over wakker schudden hebt. Binnen een paar seconden recht op in mijn bed.

Na een lekkere regendouche begint mijn lichaam het te winnen van de korte nacht. Zo'n vlucht hakt er wel in met al de vertragingen. Aangekomen in het restaurant van het hotel staat er een mooi buffet klaar. Na wat kip bacon met ei en citroen rijst is het tijd om naar de locatie te gaan. Wie o wie is mijn chauffeur. Er staat stipt op tijd een auto voor de deur. 3 stappen buiten de lobby en het zweet gutst. Ik vraag aan meneer of hij voor Jordi van Edilon komt en hij zegt nee andere meneer. Ok prima nog geen 3 seconden later wordt er gebeld door mijn chauffeur waar ik ben. Kijk achter me en wat blijkt wel de man die ik net aansprak. Zo begint de dag met een lach.

Het valt me op dat de stad echt zo'n bouwput is als ik me had voorgesteld, alles wordt de grond uitgestamp. Stadions, wegen, hotels, malls, overal zie je mensen aan het bouwen. Indrukwekkend is het enige wat ik erover kan zeggen. Aangekomen op de bouwplaats wordt ik voorgesteld aan mijn contactpersoon wie heel relaxed is. Na een introductie gaan we aan de slag. 42 graden is toch wel erg warm in de zon met werkkleding aan.

Met de lunch werd ik mee gevraagd om te eten. Wat ik wilde eten en gaf aan doe maar local food, we zijn tenslotte toch in het midden oosten, maar het werd KFC. Toch nog iets nieuws want dat was een eerste keer geloof het of niet. Na de lunch weer terug naar de werkplaats waar het gestaag door ging.

Eenmaal klaar met werk eerst goed gedoucht dat was wel nodig om al het stof van me af te spoelen. Fris en fruitig klaar om de avond in te gaan. Sportschool gevonden en eerst trainen, gelukkig is er een goede airco zoals overal.

Heel moedig begonnen met het lopen naar de souq waqif. Na 200 meter begint het zweet me volledig uit te breken. Het is maar 1,5 km maar heb toch de taxi genomen. Voor 3 euro op de plaats van bestemming. Het is heel apart om hier rond te lopen. De geuren volgen elkaar op en overal zijn stalletjes met waren. Volgepropt is een understatement het puilt soms gewoon uit. Al rond lopend kom ik de twee mensen tegen naast wie ik van Istanbul naar Doha heb gevlogen. En zo zit je opeens met zijn drieën in een restaurant. Persisch eten is het vanavond. Een gezellige maaltijd, het blijken designers te wezen wie momenteel voor de familie van de emir een ontwerp maken. Hij gaf aan dat ze ook in Nederland kroonluchters maken en wel voor de Vries. De rekening viel tegen. Het was gratis want ze wilden de rekening betalen omdat ze het zo gezellig vonden.

Na het eten lekker struinen en op het teras zitten met een waterpijp want dat is hier overal. Nog geen 5 minuten dat ik zit en er wordt door 4 Filipijnse mensen gevraagd of ik erbij kom zitten want ik ben toch alleen. Zo wordt dit ook nog heel gezellig. Een keer knipperen en het is 12 uur. Na de dag te hebben gewerkt is dit totale ontspanning. Straks weer naar het hotel en heerlijk ronken na een douch.

Het zomaar iemand tegenkomen en ermee uit eten gaan en mee drinkt op het terras wie je niet kent. Ja toch een soort van backpack gevoel tijdens deze reis voor werk.

Win win situatie