Dag 22 - De andere kant van Cambodja

Deze dag was anders dan gisteren dat is wel duidelijk. We gaan nu de andere kant van Cambodja zien. Het land wat burgeroorlog na burgeroorlog heeft gehad en nu sinds 18 jaar veilig is. We beginnen de dag om 9 uur wanneer we weer door onze super gids worden opgehaald. We zijn net klaar met eten want we hebben net zolang gewacht tot de Chinezen zijn opgehoepelt. Nu kunnen we wel prima ontbijten.

Als we de deur uitlopen voelen we de hitte alweer. Het gaat een warme dag worden. Na een rit van 30 minuten komen we aan bij Tonlé Sap. Dit is het grootste zoetwater meer van zuid-oost Azië en zeer belangrijk voor Cambodja. Op dit meer gaan we naar een drijvend dorp. Als we in de boot stappen gaan we een stuk varen via de kanalen door de mangrove bossen. Na een tijdje zien we de eerste huizen op het water. Het zijn allemaal boten met drums als drijvers, maar eigenlijk zijn het krotten. Soms voelen we alsof het een kermisattractie is maar het leven gaat hier gewoon door. Ze vissen de hele dag dit is hun hoofd inkomen samen met de krokodillen farms voor leer en vlees. En het tourisme, de prijzen zijn mega hoog en wij houden het op een drankje. Mensen bedelen al roeiend voor een dollar of je lege blikje. De bevolking op deze dorpen zijn illegaal vanuit Vietnam en trekken van plek naar plek elke twee maanden. Ze zijn hier gekomen na het bezetten van Cambodja na Pol pot en daarna na Cambodja zichzelf had bevrijdt niet meer terug wilden naar Vietnam

Na het drijvende dorp gaan we eten bij een buffet restaurant. Heel slecht want dit is zo lekker dat we eigenlijk beide te veel eten. Onze maag is dit niet meer gewend, gelukkig gaat het nu wel goed en heeft de maaltijd geen retour afzender gekregen. Nu gaan we naar het oorlogs museum. Het museum stelt weinig voor maar de gids hier met de zelfde leeftijd als ons vertelt heel duidelijk en indrukwekkend wat voor effect het heeft gehad van alle oorlogen en dat er tot de dag van vandaag dagelijks slachtoffers zijn door landmijnen. Het museum zelf staat gebouwd op een oud mijnen veld en alle wapens die er liggen hebben dienst gemaakt op de killing field van Siem Reap. De gids van het museum vertelde dat toen hij jong was twee kilometer naar zijn dorp rende om hulp te halen nadat zijn vriend op een mijn had gestaan. Mijnen zijn niet om te doden maar om te verminken. Een andere tourguide wordt 'the cat' genoemd omdat hij een been en oog mist en nog vol met kogellagers zit nadat ook hij betrokken was bij een mijn. Er zijn al 8 miljoen mijnen geruimd en er wordt geschat dat er een miljoen liggen in de jungle bij de grens met Thailand. Het is hier op straat niet ongewoon om mensen met verminkingen te zien. Geschat wordt dst tussen de 5-10% van de bevolking slachtoffer is van landmijnen.

Na een goed beeld te hebben gekregen in het oorlogsmuseum gaan we naar het killing field van Siem Reap. Overal lees je op internet over hoe dit eruit ziet maar deze killing field ligt bij Phmom Pehm. Er zijn er tientallen in Cambodja. Er zijn tussen de 2, en 3, miljoen mensen vermoord door het Pol pot regime in 4 jaar. Als je een bril droeg was dit al genoeg om vermoord te worden. Dan zou je een teken van intelligentie vertonen en dus ooit tegen het regime in opstand kunnen komen. Bij Siem Reap is alles geruimd en opgeknapt het is nu een boedistisch klooster en een monument met tekst en uitleg. De oude gevangenis staat er nog wel. Je krijgt een goed beeld hoe het hier is geweest, dit wordt duidelijk gemaakt door een bouwwerk vol met menselijke schedels wat uit het massagraf is geruimd. We krijgen uitleg uit eerste hand van onze gids van de afgelopen dagen want hij zelf was oud genoeg om alles goed mee te krijgen. Zijn persoonlijke verhaal hoe het leven was ten tijde van Pol Pot was, is ook niet mals, en hij heeft het op sommige momenten nog niet makkelijk mee.

Na deze dingen die niet leuk maar wel belangrijk zijn gaan we nog even naar een handwerk winkel met shop waar je kan zien hoe het wordt gemaakt. Veel te duur voor om en we gaan naar de markt. Hier kopen we wat drinken voor morgen terug in de bus naar Thailand. Het waren twee drukke dagen maar het voelt als een lange tijd. De gids zegt dat er gegeten wordt in het hotel maar dat zijn zwager een restaurant heeft geopend en dat hij ons daarbij uitnodigt. Dit nemen we aan. Het is een moderne variant van Suki soep waar je vlees, zeevruchten en groente kookt op tafel in de soep. De gids schuift mee aan tafel en vertelt hoe het werkt het wordt zo een hele leuke ervaring. Het trekt de dag van serieus naar heel gezellig. We zijn de eerste gasten welke niet uit Cambodja komen. Helaas zijn we te moe om nog even aan tafel een paar drankjes te doen. Op de terugweg naar het hotel zegt de gids het jammer te vinden ons te moeten afzetten. Aan al het leuks komt een einde. Hier kunnen we het alleen maar mee eens zijn.

Gesloopt liggen we op bed morgen gaan we weer naar Thailand. Het zijn 4 dagen geweest waarvan we er 2, vol met privé gids hebben doorgebracht. De omgeving van Siem Reap is vrij prijzig om in te leven. Vanwege al het tourisme is het levensonderhoud niet veel anders dan in Europa qua kosten maar de mensen zijn ondanks alle tegeslagen stuk voor stuk mega behulpzaam en gastvrij. Nog meer dan in Thailand.