Dag 5: Gemengde gevoelens

Half drie is het ongeveer de oogluiken gaan open, en hup naar de wc. De airco blijkt niet meer te werken dus ik druk hem uit en aan. Hij doet t weer. Verder tukken waarna beide ruzie om het laken krijgen. Het is verrekte tandjes koud! Om half zeven ben ik wakker en zie hem op 21 graden staan. Verrek dat verklaart een hoop. Airco omhoog zetten naar 27 en ramen open om warmte in de kamer te krijgen Irene merkt dat ik uit bed ben gegaan en rolt zich helemaal in.
Er werd mij toen ik net wakker werd al gevraagd wat ik te eten wilde maar gaf aan dit later te willen i.v.m. Doornroosje. Acht uur dan maar eten en om negen uur zijn we op pad. Met behulp van de Tom Tom zijn we snel op een punt waar ik het herken. We gaan naar Jatiluwih. Er werd ons vorig jaar verteld dat er veel ging veranderen.
We komen aan en dit is zo mooi als wij het herinneren. We rijden verder voor een slaapplek, hier is alles dor. Ze zijn met het irrigatiesysteem bezig dus meer dan 30% ligt braak. Al snel vinden we een mooie plek. Speciale plek en een duurdere kamer is het voor deze keer waard. Hier is het wel groen namelijk.

We besluiten snel op pad te gaan naar de kant van het UNESCO werelderfgoed, Irene maakt een foto van de rijstvelden en ik praat met een taxichauffeur, hij begint mij te filmen over mijn ruwe mening. Precies hoe hij het ziet. Mensen leggen hun sawa's droog en verkopen het land als bouwgrond voor hotel/restaurant. In een jaar is het zijn glorie al erg verloren, vorig jaar was het nog traditioneel. Nu een grote bouwput. Wij zijn bevoorrecht om het te hebben mogen zien voor de massa kwam. Overal plastic afval verschrikkelijk. Dit schokt ons. Hij was met gemengde gevoelens aan het luisteren om te horen dat wij er zo droevig van werden, Irene was ondertussen erbij komen staan. Hij wilt deze film gebruiken om Balinese mensen bewust te maken wat ze doen.

Eindelijk gaan we een trektocht maken. De tocht van 3,8km geplanned. Uiteindelijk 2,5 uur later vele km verder mogen we mee terug rijden met de locals achterin de auto/pick-up, we hoefden nog maar een kilometer ofzo. We zijn moe en bezweet maar een prachtige trektocht rijker in een landschap wat over 5-10 jaar totaal verloren is. Helaas maar waar.

We gaan naar ons huisje waar we eerst eten en daarna een duik nemen in het zwembad wat vers bergwater is, wat vanuit de berg achter ons huisje ontspringt. Jordi eerst een stap erin en de alg laat me een beweging zien waar ze bij schoonspringen geen eens een cijfer krijgen zo het ijskoude water in.

Bolle lacht zich dood. Waarna we ons wassen in de buiten douch achter ons huisje.

Allebij moe van deze inspannende dag duiken we nog voor achten ons bed in om de accu's op te laden voor de volgende dag.