Dag 19: Ohh shit that's fast!

Tja zit je dan alweer in Lovina, niet geplanned en veel verder dan we oorspronkelijk wilden. Nu moeten we nog terug naar Legian, want we hebben maar spul mee voor 1 dag. Gisteren zagen we een bord met lekker eten en we hebben toegegeven aan het gemis van thuis. Schijnbaar runt een Nederlands stel het restaurant en hotel want ze hebben patat met vers gemaakte kroketten en frikandellen. En dan ook nog eens speciaal! Oeeee half 11 zitten wij al voor het ontbijt aan de hap. Niet gezond maar zo hard nodig na al dat Indonesische eten, nu kunnen we er weer tegenaan!

We stappen op en rijden op Legian aan, lange rit maar dit maal een sterke snelle motor dus komt goed. De vorige haalde het toch ook. Zelfde rit als eerder maar elke rit is toch anders met deze weg. We vliegen de berg op met deze motor waar de vorige 25 ging, gaat deze 70. Scheelt een heel eind, al slingerend kachelen we omhoog. Tot 3/4 het stijlste stuk toen gaf deze ook in en reden we ook 20 vol gas. Aangezien je de weg nu wel kent is dat slaapverwekkend saai. Bijna boven gaan de rillingen door ons lijf, het zag al grauw maar de wolken slaan hier over de bergrug been en het is echt ijskoud. Rond de 10/15 graden maximaal. Aangezien je vaart moet houden om boven te komen maakt de rijwind het ook nog frisser. Twee ijspegels op een racemobiel. In de dunst mogelijke stof met zo weinig mogelijk aan, aangezien het beneden 35 graden is.

We komen over de berg heen en vliegen nu door, de weg is bekend en we gaan snel. Stukken met weinig en soms geen verkeer betekend dat het gas open kan. Geen gekke dingen, zo nu en dan een tegenligger, of twee. Die jou weghelft innemen om in te halen in een blinde bocht, maar dat zijn we nu wel gewend. Verwacht het onverwachte.

Vandaag geen stop op de plek van het Bn'er moment geen tijd, geen zin, we vliegen er vandaag doorheen. Drinken doen we in het hotel. Als we aankomen hebben we er 2 uur en 20 minuten over gereden. Wayan de chauffeur van het hotel kent ons nu wel, en zei vorig jaar al dat we blanke locals waren. Na de tijd te horen zegt hij "ohh shit that's fast, you've been racing". Nu hadden we de vaart erin maar geen risico's genomen. Het betekend alleen dat we een heerlijke dag hier hebben.

We duiken het zwembad in en bestellen eten, terwijl we wachten weekt het vuil van ons lichaam af wat we sportief hebben opgespaard. Een partij zwart kwam eraf niet te kort. Smiddags is het gezellig druk in het zwembad. Lekker praten met een appart koppel. Allebij een steekje los, zij houdt van een borrel en hij is een dragqueen.

Na opgefrist te zijn zijn de billen klaar voor wel 10 minuten rijden. Een groot winkelcentrum met westerse merken. Wel leuk, de Lippo Mall in Kuta. Ons tassengekje is ondertussen verliefd geworden op een rugtas en deze is ook nog eens in de aanbieding. Tja dan gaan de puppy ogen op volle touren draaien. Ik kan hoog of laag springen ik ken deze blik. De schade bedraagt 1 rugtas. Op naar huis dan maar. Op de terugweg wat eten en lekker naar het hotel terug.

Aangekomen bij het hotel komt een van het personeel naar ons toe, de vrouw die van een borrel houdt heeft waarschijnlijk haar hoofd gestoten toen ze alleen was want ze lag met haar hoofd naar beneden in het water. Hotelpersoneel heeft haar gevonden en na reanimeren kwam er een lading water uit haar longen. Ze ademde en had bloeddruk, maar niemand weet hoelang ze geen zuurstof heeft gehad. Ze ligt nu in het ziekenhuis. We schrikken er erg van, maar het laat ons wel nadenken over onze eigen vakantie.

- 9,5 uur vertraagd,
- 2x overstap gemist dus een nacht in Kuala Lumpur.
- motor stuk waarvan je naderhand ook nog bent opgelicht en moet vechten voor je geld.
-2 pinpassen geskimmed, geen pinpassen meer i.v.m. blokkering.
-souvenir laten vallen, tja kan gebeuren..

Maar we zijn gezond en daar gaat het om! Morgen een nieuwe dag, ik ben er klaar mee. Toch wel een intensieve dag geweest al met al.