Dag 17: Een topdag

Tussen 9 en 10 hebben we afgesproken in Sanur met Ymke en William. We gaan een rondje rijden. Maar eerst mag wasmevrouwtje ons blij maken met de was. En zij gaat open om 9 uur. Om kwart voor 10 zijn we eindelijk in Sanur. Onze nog blanke mede Hollanders liggen al te dobberen in hun zwembad. Als ze aangekleed zijn, dan gaan we onze racemobielen eens goed gebruiken.

De eerste stop wordt Gunung Kawi, dit is een end rijden en we komen langs Ubud. Het uitzicht is hier echt top, en we besluiten om het ervan te nemen. Een pitstopje voor het lichaam om de nodige energie en vocht bij te vullen. Als we de motor opstappen, en Ymke achterop bij Bolle gaat zitten vertrekt haar pretbek. Dat wordt even wennen dat het zadel zo heet wordt dat je biefstuk spontaan well done is. Magoed we moeten verder.

Als we weg zijn slaan we meteen de verkeerde weg in, en dan sta je bij iemand in de achtertuin. De TomTom heeft er toch geen zin in want de GPS vraagt opslag zo onderhand, als we bijna bij de eindbestemming zijn rijden we er nog niet goed heen. De plekjes waar geen hordes mensen komen zijn er hier ook, waarbij de sawa's nog ongerept erbij liggen. Bij navraag aan de BaliBali rijden we weer terug waar we vandaan komen en nemen de juiste afslag.

Het is goed toeristisch bij Gunung Kawi we worstelen ons eerst door de verkoopjungel waarna we een mooie wand uitgebeitelde muur kunnen bekijken van 1000 jaar oud. Als we terug naar boven ploegen onder het gevraag of je van alles en nog wat wil kopen gaan we erna naar Pura Tirta Empul.

Na nog geen 5 min zijn we er en hier kunnen we afkoelen in een basin, de Balinezen bidden hier als ze onder alle waterstralen door lopen waarna ze erna gereinigd zijn, wij hebben deze tijd niet want we moeten terug. Volgende stop Celuk mijn horloge en voor hun zilver kijken.

De rit gaat lekker Ymke leidt Bolle, en ik volg terwijl William lekker aan het filmen is, soms hangt hij wat tegen maar dat kan niet anders aangezien hij afgeleid is door de omgeving. In de buurt van Ubud pakken we een Warung, dit zijn leukere prijzen dan in een restaurant en we genieten met zijn vieren voor 5 euro van een maaltijd en drinken.

Aangezien de telefoon op is doen we de rest op de BaliBali, als we in Celuk aankomen om 6 uur ben ik net op tijd bij de juwelier voor mijn horloge, maar als we door racen is de andere al dicht. William had thuis online precies dezelfde juwelier gevonden, dat is eens toeval.

Dan naar huis toe, Ym moet nog plassen en bij een gebrek aan een WC even snel naast iemands tuin, komt er iemand klaar voor een ceremonie opgedoft aan rijden, Ym probeert haar broek nog snel op te trekken maar ze kijkt er niet eens van op.

De weg naar huis gaat William zelf rijden. Allebij op onze eigen scooter. Een beetje onwennig nog, rijden we naar ons hotel. Waar we een duik in het zwembad nemen, afgekoeld en wel nemen we ze mee naar de Warung waar wij vaak eten. Hier leggen we ze van alles uit waarna ze naar huis gaan. De weg is lastig dus wij rijden als back-up mee.

Eenmaal op de hoofdweg zeggen we "succes rij maar naar huis, wij volgen wel". Het voelt goed op de lege wegen want hij trekt het gas aardig open. Het gaat goed, af en toe een twijvel. Maar ze zitten ze op de goede weg, bijna zijn ze thuis en ze rijden het keerpunt straal voorbij. Na wat getoeter snappen ze het en keren ze iets verder. Zo komen hun ook aan bij het hotel.

Nu nog naar huis, er rijdt geen kip op de weg, vol gas!! De TomTom geeft altijd aan dat het 31 minuten rijden is maar omdat er niets rijdt gaan we snel. Twee Balinezen zien dat ook en ze gaan racen. Vanaf het volgende kruispunt trekken we beide open waarna ze bewegingen maken om hun scooter sneller te laten gaan. Wij hebben gewoon meer vermogen. Als we thuis zijn is het 15 minuten verder. Nu slapen ons zitvlees is er klaar mee na vandaag.