Dag 15: Iemand moet blij zijn.
Door: Jordi
Blijf op de hoogte en volg Jordi
30 Oktober 2015 | Indonesië, Legian
Als de boot weggaat is Bolle helemaal in haar eigen wereldje. Het deinen op de ruige zee. Het soms opspatten van zeewater maakt het nog koeler. De zon brand fel maar dit voel je nu niet, des te gevaarlijker. Uiteindelijk zijn we niet verbrand. Kom je in Padangbai aan begint de stress in eerste versnelling al. De verkopers smeren je alles aan op de pier maar wij hebben alleen maar trek.
Nu we er toch zijn gaan we dan maar naar de warung van vorig jaar. Niet alweer omdat we alles opnieuw doen, maar als we terug gaan betekend het dat het goed was. Na een snelle hap motormuizen we naar Legian.
Bolle heeft vandaag de gashendel in haar hand, en dat weet ik maar al te goed. Haar eerste echt lange rit. Even de balans vinden voor haar vanwege de backpack, maar dan vliegt ze er ook vandoor. 100km/u kan je daar goed en veilig rijden, en als ik zeg dat ze zo hard mag rijden als veilig voelt dan doet ze dat ook. Heerlijk gevoel nu mag ik eens genieten. En gepijnigd worden door gaten in de weg. Ergens weet ik dat ik niet mag klagen ik heb er nog zat te goed na vorig jaar.
Terug in het hotel springen we het zwembad in. Voor ons gevoel drijft er een grote vlek aan vuil van ons lichaam om ons heen. Afgekoeld en wel gaan we eten, en pinnen. Nu is dat niet zo raar tot we geen geld kunnen pinnen. Ergens had Irene al een raar voorgevoel de laatste 2 dagen, en dat klopt ook. We zijn geskimmed een of ander laag stuk vreten in San Francisco heeft lopen shoppen met ons geld.
Na de bank te hebben gebeld wat super geregeld is zijn we een aardige telefoonrekening rijker, maar ook het gestolen geld. Van het moment van bellen tot ophangen was een kwartier, en binnen 5 minuten na ophangen stond het geld alweer op de rekening. Irene was hem ondertussen aan het stressen.
Nadat alles goed nieuws is moet ze even relaxen en wat is er beter dan verse nagellak. Nou dan laten we haar even verwennen. Als ik naast Irene ga zitten racete de masagemevrouw naar me toe en vraagt of ik een massage wil. Nee dank je. En dan even later Speedy Gonzales'd ze aan met een bak water. En wil mijn voeten wassen. Die dacht dat ik een voetmassage wilde. Nou nee ik wil gewoon even uitpuffen op de stoel. Maar gratis mag hoor. Dat doet ze niet en terwijl haar collega's dubbel liggen loopt ze rood weg. Ondertussen pleeg ik nog wat belletjes en zo is eind goed al goed. Terug in relax mode. Zoals op zijn Indonesisch, Santay Santay.
-
31 Oktober 2015 - 17:05
Gerrie&jossie:
Hee jor&irene jeetje wat een avonturen maken jullie mee. Gescamd op lombok zeker matamaran of sengigi gebeurd zeker.tja lombok zijn wij ook geript haha was wel klote.. goed geregeld met de bank zijnze wel flex mee.had je de moter mee genomen naar lombok? Lekker verder genieten saampies. Grtjs van ons -
31 Oktober 2015 - 23:31
Jordi:
Hey Ger, nee we zijn gewoon zo over gegaan, we hebben de motor in Padangbai bij de homestay laten staan. scheelt heel veel gedoe :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley