Dag 12 - De regen ontwijken.

Vandaag zijn we op weg naar Koh Lanta gegaan, tijdens ons tripje op Khoa Sok hoorden we en zagen we op tv (als er even stroom voor was) dat er overstromingen zijn in Maleisië, ook Vietnam is flink geraakt want in Hanoi staat er ruim een meter tot anderhalve meter water in de straten. Ook Thailand krijgt een vleug mee van Typhoon Damrey de aankomende twee dagen en er wordt veel regen verwacht. In het noorden is er veel mist, veel regen en we zijn blij dat we al zuidelijk zijn getrokken. Ook bij de eilanden van Koh Samui en Koh Tao heeft het blijkbaar goed gespookt horen we van medereizigers.

We gaan vandaag dus weer weg vanuit Khao Sok, gemengde gevoelens. Dit is zo'n mooi gebied maar als je tochten wil maken in het nationale park dan moet je dat wel mogen. En georganiseerd op het water is nogal prijzig om dat langer te doen. Maar het huisje waar we slapen is zo lekker en comfortabel. Het dorp Khao Sok zelf is te klein om nog een dag in rond te hangen. We gaan naar het zuiden geen idee waarheen maar de eerste stop voor vandaag is Krabi Town. Om 9 uur stipt staat de minivan voor de deur. Instappen! Ik ben blij want er liggen geen tassen op de auto en onze worden als eerst geladen. Nou niet dus pech gehad... Hij zit nogal vol. Als we zijn opgepropt moeten er nog een paar extra bij. De rit gaat beginnen.

Het duurt ongeveer 2 en half uur voordat deze kamikaze piloot de auto in Krabi tot stilstand brengt. Onderweg is bolle zichtbaar geïrriteerd door het schokkerige rijden. Ook op de rechte stukken verzint de beste eikel een nummer in zijn hoofd waar zijn voet op mee beweegt. Allemaal hebben we het met rijles wel eens gehad dat schokken, deze eikel houdt dat dus twee en half uur vol. Met 80-110 door de bochten maakt de rit vervelend. Ik zit met nog twee andere Nederlanders op de achterbank en om en om bij elke kopstoot van het lanceren checken we op verloren bagage.

Bij de tussenstop wordt ons duidelijk gemaakt 10 minuten om te eten en andere bezigheden en dat er niet wordt gestopt voor een eventuele vangrail blaas leeg moment. Behalve voor meneer zelf. Uit het niets vol op de remmen. Uit de auto staat meneer zijn blaas te legen net achter de bus. Misschien rijdt hij nu rustiger? Nee hoor vol gas erop, en op snelheid weer gezellig verder in zijn hoofd met het deuntje. We zijn in Krabi en eigenlijk zijn we er nog niet over uit wat we gaan doen. Van alle kanten worden we besprongen waar we heen gaan en wat te doen. Bolle reageert lekker kort zoals we van haar kennen in stressvolle situaties en laat meneer heel duidelijk weten wat we willen. De bagage en dan zien we het wel, en als het even kan lekker ophoepelen. Koh Lanta heeft ondanks dat het daar ook even minder wordt voor nu de beste weersvoorspelling. En voor 800 baht gaan we daarvoor.

We mogen een nieuwe minivan in en deze Max Verstappen rijdt ook heel goed door en hard maar wel op een veilige manier. Met 10 minuten zijn we bij de pier. De boot vertrekt zo en het is ongeveer twee uur varen. Tijdens het varen boeken we een hotel/resort hier staat dat er nog enkele kamers over zijn en we nemen deze want het ziet er best goed uit. Nadat we aankomen bij de pier is de boot nog niet gestopt en de lokale Taximeneer staat te jengelen. Geen zin in eerst eten. Het is ondertussen half 2 onze maag houdt ons al even bezig. Een heerlijk tentje waar European spicy betekent dat ik morgen een vlammenwerper poep. En bolle ook een prima gerecht heeft om de dag hier op het eiland goed te laten beginnen. Ik wil hier best weer eten want het is heerlijk, maar de smaakpolitie van mijn mond verbied mij om maar enig moment aan Thai spicy te denken.

Na het eten pakken we de driewieler taximevrouw naar onze slaapplek. Deze gaat van 250 baht naar 100 baht, ze is er niet blij maar blijkbaar heeft ze klanten nodig. In het hotel gaan we op ons martelwerktuig liggen. Ook dit worden drie geweldige nachten. We laten de was doen en huren een scooter. We gaan er weer voor. Er is toch geen ander vervoermiddel. Bij het huren willen ze mijn paspoort innemen tot hij terug gebracht wordt. No way, mevrouw zegt dat dit overal gebeurt maar gaat uiteindelijk overstag. Ons paspoort blijft in ons bezit. Geen gelul je mag een kopie maken. Niet mee eens dan gaan we ergens anders kijken. Uiteindelijk willen ze mijn rijbewijs. Die mogelijk ze best hebben daar kan ik wel zonder mee. Meneer en mevrouw motormuis zijn weer aan het brommeren, de weg is hier meer gat dan weg en het zand werkt ook niet mee maar we vinden het gevoel wel weer terug. Nu lekker een rondje rijden en dan een gezellig restaurant opzoeken. Vandaag gaan we duur, naja relatief gesproken dan. 7,50 voor een hamburger eten die niet op gaat. Mega sappig en smaakvol. Het is een leuke lange dag geweest maar gevoelsmatig geen gemiste reisdag. Zo proberen te slapen op ons bed ding en dan benieuwd in hoe verre het ook echt gaat regenen.