Dag 25: we mogen vliegen.

Zo is het alweer de laatste dag op het eiland van de goden. Ook al moeten we al vroeg weg wij zijn nog steeds op pad. We moeten nog het een en ander halen en doen dus we zitten al om 8 uur op het racemonster. Om 9 uur aangekomen op locatie en 10 uur alweer terug. Nog wat laatste dingen kopen.

Veel mensen wagen zich uberhaubt niet op de scooter maar wij dromen het verkeer hier al. Even snel voorbij Denpassar koste ons vorig jaar een dag. Nu heen en weer in anderhalf uur. De warmte wordt steeds vochtiger, gisteren op de avond was het al super benauwd maar vandaag is het een slag heftiger. Bij stilstaan gutst het al van je lichaam.

Volgens chauffeurs is de moesson op Lombok begonnen, de as wordt naar beneden geregend dus op Bali moet het ook beginnen. Het reisbureau is veel te vroeg, we zijn de tas nog aan het inpakken. De stress schiet er wel een beetje in als ik het tegen Irene zeg. Als we bij de incheck zijn dan horen we dat we twee uur vertraging hebben, maar de vlucht gaat wel. De sfeer is grimmig op het vliegveld, bij de kant naar Australië komen mensen al dagen naar het vliegveld, en na een week wachten slaan bij sommige de stoppen door. Duwen, trekken, en zo worden er ook nog mensen opgepakt.

Achter de duane gaan we wat happen, Irene gaat de borden checken. Op een of andere manier heeft ze het of niet goed gezien, of niet goed begrepen maar als ik op de wc zit roept ze dat ze aan het boarden zijn. Snel lopen we naar de gate, en als we aankomen rennen bij de gate staat het al op finale call. Enkele minuten nadat we als laatste aankomen vertrekken we. Irene maakt zelfs haar reputatie waar om als laatste te zijn, nu ook bij het vliegtuig. Weer iets af gestreept van een of ander lijstje.

In het vliegtuig gaat het allemaal rustig, het is niet bepaald turbulent maar de sfeer in het vliegtuig wel. Door het drinkgedrag van Australiërs komen de bekende problemen voor net als op Bali. Ze zuipen voor het vliegen en in het vliegtuig gaat het net zo hard door. Nu kan het nog voordat ze zich blauw moeten betalen. Als iemand zijn stoel naar achter doet, en bij degene erachter 3 druppels wijn op een zwarte jurk laat morsen. De sfeer slaat explosief om dus we zijn blij als we weer zijn geland. Het bekvechten en dreigen vond direct naast ons plaats.

Kuala Lumpur international airport blijft een saaie klote hub en na 3 uur mogen we het vliegtuig weer in naar ons koude kikkerlandje. We zijn nu toch blij met de twee uur vertraging van de eerste vlucht. We zijn op tijd weer weg, hier en daar wat hobbelig maar buiten dat is de terugweg in zijn geheel vlot en soepel verlopen. Even thuis een uurtje slapen en dan meteen weer het Nederlandse slaapritme oppakken.