Dag 22: Extra vissenvoer...

Geen ontbijt van het hotel vandaag, we worden om 7 uur opgepikt en dan is het buffet net open. Als Irene wakker wordt en de dagtas klaarmaakt ga ik eten kopen. Een heerlijke vervalsing van een stokbrood, maar ondanks dat het anders dan in Europa is vloog het naar binnen.

Als de chauffeur ons oppikt wat allemaal geregeld was gaan we naar Sanur Beach. Hier worden we verwacht en krijgen we de tickets voor de oversteek naar Nusa Lembongan. Irene wil voor in zitten, ze vindt het stuiteren zo lekker, maar eenmaal midden op zee zijn de klappen zo hevig dat ze gaat staan. Het vrouwtje wat verliefd is op varen is nu in haar element, andere kijken maar raar op dat ze durft te staan maar aan haar ogen te zien geniet ze met elke klap. Met 50 km/u vliegen we over de oceaan en inderdaad met een half uur zijn we bij de ruige kust van Lembongan.

Als de boot aankomt is er een ceremonie en dit is niks nieuws. Er is geen transport beschikbaar dus moeten we wel 800 meter lopen, ohh nee!! Even de benen strekken is wel goed, omdat we hierdoor vertraagd zijn, zijn we de laatste die aankomen. Ons welkomstcommite staat er al. Ymke en William gaan ook onder water, Ym's tweede keer, William's eerste keer. Snel spullen pakken en naar een beroemde duik locatie, Crystal Bay. Het Mola Mola seizoen is net over maar er is nog 50% kans. Na een hele mooie duik met veel stroming heeft niemand van de boot een Mola gezien maar dat kan de pret niet drukken.

Een bak thee en cake erin, en we gaan nu 45 min varen. De zee is ruig en we gaan naar Manta Point hier zijn ruze Manta rays te zien, al varend langs een ruige kust van Nusa Penida begint Bolle ziek te worden. Eenmaal bij de duik locatie zegt ze dat ze het niet doet voor haar eigen veiligheid. Ik ga wel en het zeeziekte van Bolle had er onder water niet beter op geworden.

Er is geen stroming maar wel word je door elkaar geslingerd. Het duiken in de zuigende en duwende deining laat je een lappenpop wezen, Irene zei later dat William en Ymke 5 min hebben gedoken. Ze werd naar beneden gezogen en kon niet snel genoeg klaren waardoor ze last had van haar oor, balen maar dat kan iedereen overkomen. Wel hebben ze een Manta mogen zien.

Zelf duurde mijn duik 3 kwartier, weinig koraal, maar prachtig grote beesten, de grootste zwom over ons heen met zijn drieën naast elkaar was hij nog groter ruim 3 meter breed, te stomverbaasd had ik geen besef om dit te filmen. Weer naar boven en de boot in. Ondertussen hebben Irene en William beide voor extra vissenvoer gezorgd, ze zijn beide goed wit. Als de boot gaat varen knappen ze beide gelukkig goed op.

Na het duiken nemen we toevallig wel de zelfde boot terug naar Bali en zo kunnen we nog lekker nababbellen na vandaag. Waarna we beide weer ons eigen weg op gaan. Even eten en naar bed, de dag was heel intensief vandaag. Twee mensen die tweemaal mochten genieten van hun cake, een met oorpijn, en ikzelf heb ook goede hoofdpijn ervan overgehouden, maar top duik ervaring opgedaan. Volgende keer beter de tweede duik staat in ieder geval op film.