Dag 4: Op weg richting het noorden

Ja hoor daar gaat de wekker, half 8 vanochtend hebben we een afspraak bij de healing massage. Na vanochtend tijdens het draaien is het in mijn nek geschoten, en ben ik maar al te blij dat ze me gaan mishandelden. We gaan snel richting het ontbijt om nog even rustig te kunnen eten.

Yuli staat ons al op te wachten. Ze zijn klaar voor de healing. Het doet onwijs veel pijn maar het is voor het goede doel, het heeft achteraf super geholpen dus ik ben allang blij. Irene ligt halve wegen haar behandeling in coma en dit is een goed teken.

Na de healing maken we ons zo snel mogelijk klaar om de drukte uit te gaan. We racen naar het hotel, Irene maakt de tas klaar ik haal de was op. Als extra echte Nederlander de was onder me arm op mijn race monster. Irene is ondertussen klaar als ik terug ben, en we maken ons zo snel mogelijk uit de voeten.

Mijn interne TomTom werkt prima 75% van de weg ken ik nog en we zijn zo in Celuk. Onze juwelier waar we vorig jaar goed geslaagd zijn heeft als verassing, gesloten te zijn. Toevallig een ceremonie zal eens niet. Op de terugweg naar de grote weg zijn ze bezig met een mens te barbecueën, voorzichtig en respectvol rijden we door.

Volgende halte Ubud, na enkele keren te hebben gevraagd hoe we er naartoe moeten rijden. En door een lief gezin welke gepropt op een scooter ons de weg wijst, zijn we er snel. Ondertussen enkele terroerristen ontweken die niet door hebben hoe hier de verkeersregels werken, gaan we een slaapplek regelen. Na een paar plekken te hebben afgewezen vinden we onze oase. Tijd om Ubud in te trekken.

We besluiten naar de firedance te gaan. Al zingend en door middel van traditionele dans wordt ons een verhaal vertelt, een oud mannetje leidt de chant en hij schreeuwt alsof zijn leven er vanaf hangt. Na dit mooie verhaal komt de echte vuurdans pas. Een man schopt met zijn vuurvaste voetzolen de kolen alle kanten op. Zo als hij in trance is heeft hij niet door dat hij het ook bij zijn medespeler in zijn kruis schopt. Hevig kloppent redt deze meneer zijn kinderbijslag.

Na deze zeer indrukwekkende avond zijn we weer op huis aan gegaan. Lekker de komende dagen uitstippelen ook al zegt dat bij ons niets. En niet te vergeten alle apparaten opladen en data overzetten. 1 laptop, 1 camera, 2 telefoons, 1 gopro. En met maar 1 stopcontact in de kamer aanwezig is het keuzes maken. Bijna net zo moeilijk als het kiezen wat je te eten wilt.