Dag 3: Weer terug in het verkeer .

Irene is moe en is lekker op bed gaan liggen en ik ga nog even Kuta bekijken, een plek om te feesten waar je iedereen over hoort spreken. De discotheken zijn groot en uitbundig net als de grote europeese badplaatsen. Maar de hoofdstraat van Kuta staat vol met junkies die je alle drugs op de wereld willen verkopen en half ontbindende hoeren want vercracked kan je het niet eens meer noemen. Non stop wordt je aangesproken of je iets van ze wil afnemen. En als dat het niet is dan vragen ze wel of je een lift nodig heb. Normaal is het met een elke nee dank je klaar maar hier op dit tijdstip blijven ze maar om je heen hangen. Al snel een Iers stelletje ontmoet welke ondertussen al een jaar op wereldreis is, en met hun gezellig ergens wezen zittend een drankje doen.

Ondanks ik maar twee Radler op heb en 1 bier voelt mijn hoofd of ik tegen een muur ben aangelopen. Al snel zitten we al bij het ontbijt. Geen steek veranderd in het restaurant, de handgeschreven bordjes met cocktails zijn nog steeds het zelfde en ook de keuze aan eten is niets verandert. Brood in de toaster, en het blijkt dat we de toaster niet meer zo goed kennen als vorig jaar, een van de boterhammen kwam er zwart uit.

Na de was te willen weg brengen zien we dat iemand onze wasmevrouw in zijn of haar koffer heeft meegesleept naar land van herkomst. Het gebouw is weg, we moeten nu kijken voor een nieuwe plek om te laten wassen. Al wasserette zoekend komen we een rental scooter tegen en we huren hier de motor. Dit keer de remmen gechecked met een testrit en wat blijkt de rem moet nog wel afgesteld worden net als vorig jaar. Niet veel verder zit een wassarrette die het ook voor 1 euro per kilo doet.

Met de motor onder ons gat gaan we lekker op pad, rondje in de buurt rijden want we wachten even op onze was en blijven nog 1 dag om aan de warmte te wennen. Onderweg komen we een telefoonboer tegen welke simkaartjes verkoopt zodat we in ieder geval in geval van nood even naar elkaar aldan niet naar huis kunnen bellen. 10 meter hier vanaf zit ook de bintang supermarkt, hier is het eten nog eens de helft goedkoper dan de prijs in de kleine winkels, voortaan slaan we hier drinken in.

Na een eerste rondrit om mijn persoonlijke tomtom te vernieuwen keren we al rondracend terug naar Legian om heerlijk in het zwembad een hamburgertje met een Radler en een sprite te nemen. Lekker verkoelend, het is met 32 graden niet bizar heet maar het is toch wel even wennen vanuit ons koude kikkerland. Na het afkoelen in het zwembad blijken we al meteen verbrand te zijn, dit heeft ongeveer 30 minuten geduurd, de zon is erg fel en we besluiten ons te gaan opknappen voor de avond.

Bij het hotel vragen we naar een goede warung, en we worden naar Made’s Warung in Seminyak gestuurd dit is niet zo ver van het hotel en we zijn er zo. Eenmaal aan tafel zien we mooi opgemaakte meisjes aankomen lopen, welke een traditionele dans gaan opvoeren op het podium. Hierna volgen nog drie groepjes waarna we gevraagd worden om met ze op de foto te gaan. Zo wordt het eten in deze warung buiten het lekkere eten om ook nog eens een dansvoorstelling. Als toetje zien we na vorig jaar black rice op het menu staan, Irene twijfelt geen moment en besteld het. Tijdens het eten zitten er twee nederlandse vrouwen met een balinese gids, hier moesten wij natuurlijk even gebruik van maken en vroegen om de niet touristische plekjes van Bali. Ondertussen ploffen besluiten we om dan lekker terug naar het hotel te gaan om de avond te relaxen.